Haec loquutus Iesus, venit Hierosolymam, et ingressus est Templum, unde eiecit vendentes et ementes, dicens:

Porro quum iam eo progressus esset Dominus Iesus, ut propius in prosepctu esset Hierosolyma, videns civitatem illam aedificiis magnificam ac splendidam, viris, opibus, ac religionis

Hoc sermone Iesus declarabat, posthac non esse gloriandum in observatione Legis, sed quicquid dotis obtigisset coelesti munificentia, id totum eo conferendum, ut quam plurimos homines pertrahamus ad salutem.

Atque his caecus, cui Dominus lucem reddidit, non inepte designat populum gentium. Siquidem Iudaeis aliquid lucis praestabat Lex. Gentes in altissimis ignorantiae tenebris

Nondum perspicere poterant arcana consilii divini, quoniam oculos mentis habebant multa adhuc caligine caecutientes. Sed mags etiam caligabant caeteri, qui minus erant Domino familiares. Fons autem salutis est cognitio Iesu. Cognoscere enim est

Addidit Iesus et aliam parabolam, exstimualns discipulos suos ad perpetuum studium bonorum operum, ne committerent ut doctrinam ac dotes ab ipso acceptas, sua negligentia sinerent esse steriles, sed studio

Quoniam autem imminente supremo mundi fine, gravissima persecutio coorietur adversus pios, adeo ut, si feri possit, etiam electi sint seducendi, quanquam nunquam non saevit malorum in bonos improbitas,

Porro ne quem opprimat ille dies, facile remedium est, si se quisque sic apparet, quasi iam immineat ille dies: sed homines mundo dediti, sibi promittent dilationem, aut etiam diem illum omnino non venturum, et hac spe securi