36 Iam acceperat Dominus Iesus testimonium ab Angelis, a virgine, a sponso casto, a sacerdote Zacharia, ab infante nondum nato Ioanne, ab Elizabeth nupta, a pastoribus, a Magis, a Scribis ex prophetia pronuntiantibus, ubi Christus esset nasciturus: ab Herode sibi metuentes, a Simeone, qui nec Sacerdos erat nec Levites, sed nihil aliud quam iustus: restabat ut a vidua quoque ferret testimonium. Tanta vis erat infantis nondum exserentis iustas vires, ut omnia corriperet divino SPiritu: afflans humiles, superbos perturbans ac territans, ut ex his rerum praeludiis non difficile colligi posset, quae foret rerum mutatio futura, quum iam adultus vocem illam coelestem palam depromeret, quum miraculis inclaresceret, quum moreretur ac resurgeret, quum SPiritum Sanctum affatim e coelis in omnes credentes effunderet. Ergo seni coelibi succedit anus vidua. Erat enim Anna quaedam ex re nomen habens, nimirum a gratia, (quippe Spiritu prophetico praedita) filia Phanuelis, viri laudatide tirbu Aser, quae inter duodecim tirbus octava, tacito quodam typo designat resurrectionis beatitudinem, quam Iudaeorum sabbatismo adiecit Evangelica doctrina. Nam Aser Hebraeis beatum sonat. Haec cum esset admodum provectae aetatis, non in alud videbatur dilata, nisi ut quod ardentissimis optarat votis, anus videret promissum infantem, qui salutem esset allaturus populo Israelitico. Suggesserat enim hoc illi Spiritus Sanctus, iam esse natum. Et eiusdem Spiritus admonitu, quo fuerat afflatus Simeon, supervenit, quum haec, quae narravitmus, agerentur in Templo. Haec quum nondum esset apud Iudaeos gloriosa virginitas, vixerat cum marito septem annos a virginitate sua. Datum est hoc temporis marito et soboli.

37 Caeterum quod reliquum erat vitae, pietati consecratum est. Perseveravit enim in viduitate annos circiter octoginta quatuor. Semel experta coniugium, quamvis esset adhuc aetate vigenti, non cogitavit de repetendo matrimonio, sed veluti mundo mortua, ac Deo iam dicata, non discedebat a Templo, victimis Evangelicis illi sacrificans assidue, non interdiu solum, verum etiam noctu se totam immolans Domino hostiam vivam ac rationalem et acceptam. Nam corpus immolabat crebris ieiuniis, animum piis votis et obsecrationibus (observationibus) * offerebat.

38 Dum igitur purificationis ritus peraguntur in Templo, dum vaticinatur Simeon, dum sacris gratulationibus. redundant omnia, commodum et haec supervenit, ut et ipsa testis esset nati pueri, suique pectoris affectus cum aliorum gaudiis coniungeret, laudibus efferens divinam benignitatem, quae respexisset populum suum. Nec tacuit apud alios, quod oculis viderat, quod afflatu didicerat, sed de puero loquebatur omnibus, qui Hierosolymis exspectabant redemtionem Israeliticae gentis. Satis erat hoc viduae, tantum in Templo praedicare, venisse Christum, et pacis* (paucis) avidis hoc indicare. Nondum enim venerat hoc tempus, quod servatum erat Apostolis coelesti plenis Spiritu, de quibus dictum est: In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terra verba eorum.

39 Cunctis tandem rite peractis, quae ad purificationem praescripserat Lex, reversi sunt Nazareth, ubi conceptus erat puer. Caeterum quum Herodes Rex, a Magis admonitus natum esse novum Regem Israeliticae gentis, iussisset interfici omnes infantes, qui intra biennium nati fuissent in Bethleem, atque in toto eius oppidi territorio: Ioseph admonitus ab Angelo per somnum, puerperam ac puerum abduxit in Aegyptum, atque illic commorati sunt usque ad mortem impii Regis. Eo facto, rursus Angeli admonitu reversi sunt, non in Bethleem, ne daretur occasio saeviendi Herodis filio, qui patri successerat in regni partem, sed in Galilaeam in civitatem Nazareth, ubi conceptus fuerat infans. Volebat enim ad tempus latere. Et illic habitus facile fallere poterat crudelitatem eorum, qui novi Regis exortum metuebant. Atque hactenus coelestis ille Princeps noster, qui sese nostra causa usque ad fascias, cunas, vagitus, et imbecillam corporis infantiam deiecerat, alienae vocis testimonio praedicatus est.

40 Caeterum paulatim accrescesns aetas augebat corporis modum, ac vires, ain quo velut in domicilio relucebat indoles quaedam admirabilis, aliquid prae se ferens homine maius. Augescebat et spiritus robur, in dies magis ac magis sese exserentis * cultu (vultu), incessu, sermone, factis, in quibus nihil erat, quod non spiraret modestiam, castitatem, suavitatem, pietatem. Non enim erat obnoxius his vitiis, quibus aetas illa solet laborare, ineptia, lascivia, inconstantia, stultitia: sed coelestis sapientia, qua repletus erat, non exspectatis annis, iam tum sese proferebat, sic, ut qui prius alieno testimonio fuerat commendatus, nunc raris dotibus suis redderetur omnibus et admirabilis et amabilis. Sapientia, sanctitas, integritas, maturitas, quantam in nullo sene reperias, reddebat eum omnibus admirabilem. Porro morum suavitas, comitas, medestia reddebat illum omnibus amabilem. Non erat favor vulgaris, aut temporarius, quem sibi nonnunquam aetas illa dotibus humanis colligit, puta formae gratia, aut alioqui praecoci docilitate: sed effulsit in eo divina quaedam et admirabilis gratia, pertrahens omnes in amorem virtutis.