Iudaei vero praecipuam gloriam habebant in Templo Hierosolymitano, quod operosissime constructum, magnificisque donariis locupletatum, magna religione visebatur, non solum ab omnibus Iudaeis, verum etiam ab alienigenis.

Quo magis autem Dominus Iesus hoc infigeret animis populi, homines apud Deum non aestimari ex rebus visibilibus, sed ex animi sinceritate: simulque taxaret

Huiusmodi parabolis Dominus Iesus discipulos suos, et praemiorum magnitudine, et suppliciorum metu exstimulavit ad studium Evangelicae pietatis, et ad bene merendum de proximo: atque cessatione et

Haec loquutus Iesus, venit Hierosolymam, et ingressus est Templum, unde eiecit vendentes et ementes, dicens:

Porro quum iam eo progressus esset Dominus Iesus, ut propius in prosepctu esset Hierosolyma, videns civitatem illam aedificiis magnificam ac splendidam, viris, opibus, ac religionis

Hoc sermone Iesus declarabat, posthac non esse gloriandum in observatione Legis, sed quicquid dotis obtigisset coelesti munificentia, id totum eo conferendum, ut quam plurimos homines pertrahamus ad salutem.

Atque his caecus, cui Dominus lucem reddidit, non inepte designat populum gentium. Siquidem Iudaeis aliquid lucis praestabat Lex. Gentes in altissimis ignorantiae tenebris

Nondum perspicere poterant arcana consilii divini, quoniam oculos mentis habebant multa adhuc caligine caecutientes. Sed mags etiam caligabant caeteri, qui minus erant Domino familiares. Fons autem salutis est cognitio Iesu. Cognoscere enim est

Addidit Iesus et aliam parabolam, exstimualns discipulos suos ad perpetuum studium bonorum operum, ne committerent ut doctrinam ac dotes ab ipso acceptas, sua negligentia sinerent esse steriles, sed studio